Έχω να γράψω τόοοοσο πολύ καιρό που σχεδόν έχω ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που έγραψα. Η πίεση με τη δουλειά και διάφορα προβλήματα από αυτά που περνάμε οι περισσότεροι κάτι μέρες σαν κι αυτές με άγχος και ένταση με κράτησαν μακριά (όχι χωρίς κάποιες τύψεις), και ακόμα κι όταν υπήρχαν δυο λεπτά χαλάρωσης, δεν είχα και τόση διάθεση να ανοίξω και πάλι τον υπολογιστή και να κολλήσω τη μούρη μου σε μια οθόνη. Αντ' αυτού έκανα πολλά άλλα πράγματα: διάβασα βιβλία, είδα ολόκληρες σαιζόν House Md, ασχολήθηκα με διάφορα καλλιτεχνικά από ζωγραφιές μέχρι κοσμήματα, είδα φίλους, άκουσα μουσική, τραγούδησα μέσα κι έξω από το μπάνιο μου με φωνή στεντόρεια και προσπάθησα με ό,τι τρόπο είχα να αποφορτίζομαι από κάθε τι μαύρο ή γκρίζο με κατέτρεχε. Ας μοιραστώ λοιπόν μαζί σας λίγα από τα... πολλά αυτών των ημερών.
Άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα Τέχνης! Είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό που μου συνέβη αυτό το διάστημα. Μαζευτήκαμε ένα τσούρμο συνάδελφοι, πείσαμε και τον φανταστικό μας δάσκαλο, ανοίξαμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας και κάναμε μια βουτιά στον τεράστιο κόσμο της Τέχνης (με την ευρύτερη έννοια του όρου), πήραμε και μολύβια και μπλοκ και μουτζουρώσαμε κι έπεται συνέχεια. Έπαθα και μια μίνι κρισούλα του στυλ "πού πάω, πού τραβώ, τι είμαι και πώς φαίνομαι" (όχι δεν είμαι παντελώς τρελή, αλλά έχουμε εργασία μέχρι το τέλος των μαθημάτων που αφορά τη δημιουργία ενός έργου που θα αποτυπώνει και θα αντικατοπτρίζει αυτό που είμαστε, και μια σύντομη ενδοσκόπηση που έκανα με πελάγωσε!), αλλά παρ' όλα αυτά ανυπομονώ για το επόμενο μάθημα την άλλη Τρίτη.
Το άλλο συγκλονιστικό που συνέβη είναι ότι παρακολούθησα ένα σεμινάριο που είχα κερδίσει κάπου πριν τα Χριστούγεννα, για την κατασκευή κοσμημάτων με υγρό γυαλί. Πήγα λοιπόν ένα Σ/κ στο i-design studio και η αγαπημένη Πέπη Δημοπούλου μας έμαθε τόοοοσα πολλά πράγματα! Λίγο ο χώρος, λίγο η δασκάλα, λίγο το γενικότερο κλίμα, ίσως και ο συνδυασμός όλων αυτών, μου έφτιαξαν τόσο πολύ τη διάθεση και με έκαναν να νιώσω ξανά παιδί- η όλη διαδικασία ήταν τόσο ευχάριστη και δημιουργική και πραγματικά δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσε ένα κοινό περιοδικό μόδας να μου τραβήξει την προσοχή και να μου δώσει έμπνευση από το πουθενά, για την κατασκευή "χειροτεχνημάτων" πολύχρωμων και όμορφων. Χρησιμοποιήσαμε μεταλλικές επιφάνειες, ζωγραφίσαμε με κρύο σμάλτο, κόψαμε, κολλήσαμε και τα αποτελέσματα θα τα δείτε όταν βρω χρόνο να τα φωτογραφίσω. Σκέφτομαι μάλιστα λίαν συντόμως να χρησιμοποιήσω και τα υλικά που αγόρασα πρόσφατα για να βάλω σε εφαρμογή τις καινούριες γνώσεις μου! Κι αν ποτέ ο δρόμος σας βγάλει προς τους Αμπελόκηπους (Αττικής) ή έχετε δημιουργική διάθεση και κέφι, να περάσετε μια βόλτα από αυτό το τόσο όμορφο κέντρο (παραδίδονται επίσης μαθήματα φωτογραφίας, κόμικ κ.α.). Δεν θα χάσετε!
Τέλος, θα σας ενημερώσω για την κυκλοφορία album (τραγουδάκια λαλαλα!) από τον πολυλατρεμενότατο (δεν υπάρχει τέτοια λέξη, το ξέρω, αλλά δεν με απασχολεί! Χα!) Hugh Laurie και ο τίτλος αυτού "Let them talk". Αυτό που θαυμάζω περισσότερο στον άνθρωπο αυτόν είναι το γεγονός ότι είναι πραγματικά καλός με ό,τι κι αν καταπιάνεται. Θυμάστε που σας έλεγα για το βιβλίο του. Ε κι ο δίσκος του, μια από τα ίδια. Blues νότες, φοβερές ενορχηστρώσεις και πολύ μα πολύ ενθουσιώδες τραγούδι που θες δεν θες, σε παρασέρνει. Ναι είμαι θαυμάστρια, το καταλάβατε. Και πιστεύω σ' αυτόν τον καλλιτέχνη και στο έργο του. Σας αφήνω, λοιπόν, με ένα δείγμα της δουλειάς του και καλή σας ακρόαση!
Να έχετε όλοι σας ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο- σας φιλώ! :)
