Κρυφοκοιτάζοντας το 2012 και μια βόλτα με τον flâneur Γιώργη Χριστοδούλου

Τελευταίες μέρες των εορτών. Φέτος ένιωσα Χριστούγεννα, είδα μαγεία, μικρά ξωτικά, καλικαντζαράκια κι Αγιοβασίληδες πραγματικούς, γέμισα αγάπη, ένιωσα ζεστασιά και στοργή, γέλασα με την καρδιά μου και μοιράστηκα πράγματα, σκέψεις, συναισθήματα, αγκαλιές και χαρά γνήσια! Είναι τόσες οι εικόνες που έχω στο μυαλό μου που γι'ακόμα μια φορά δεν ξέρω τι να πρωτοδιηγηθώ... Τους χορούς στον δρόμο με τα πιο υπέροχα πλάσματα της πόλης; Τις βόλτες με φίλους που ήρθαν για τις γιορτές απ'όλα τα σημεία του πλανήτη; Τα οικογενειακά τραπέζια με ανθρώπους αγαπημένους; Τις καινούριες φιλίες και τον ενθουσιασμό της πρώτης γνωριμίας; Είμαι μαγεμένη- σχεδόν ερωτευμένη ακόμα και με τον αέρα που αναπνέω. Δεν άνοιξα τηλεόραση σκοπίμως, για να μην αμαυρώσει τίποτα όλη αυτή την ομορφιά και αποφάσισα να βλέπω μόνο τη θετική πλευρά όλων όσων χαρακτηρίζουν τις ημέρες μας. Κι αν φέτος ήμουν πιο φτωχή στην τσέπη μου, υπήρξα τόσο μα τόσο πλούσια στην καρδιά μου! Δεν άρχισα τα ναρκωτικά, σας διαβεβαιώ. Τώρα αν κάποιοι με ψεκάζουν είναι εν αγνοία μου!

Για να μοιραστώ και μαζί σας λίγο από... όλα αυτά θα σας πω δυο λόγια μόνο, κλεμμένα από το παραμύθι που είδε και έζησε μόλις προχθες ένα... γατί. Κάνοντας ένα σάλτο από κάποια κεραμίδια, σ'ένα παράθυρο κι από εκεί σ'ένα σκαλοπάτι της Μνησικλέους στην Πλάκα, μπήκε υπερήφανα στο Γιασεμί όπου σύμφωνα με κάποιες φήμες θα τραγουδούσε με τη συντροφιά φίλων ένας... πρίγκιπας! Μάλιστα, πρίγκιπας! Έτσι μιλάει γι'αυτόν μια φίλη που την πήρε από το χέρι και ομόρφυνε με τη μουσική του και την φιλία του τη ζωή της. Το γατί μας λοιπόν, στριμώχτηκε ανάμεσα στα πόδια κάποιων ανθρώπων που έψαχναν να βρούνε τραπεζάκι να καθίσουν (είχε μαζευτεί πολύς, πολύς κόσμος) και κατευθύνθηκε προς το βάθος του μαγαζιού, δίπλα στο τζάκι. Κάποιοι άπλωσαν τα χέρια τους και το χάιδεψαν, κάποιοι άλλοι το πήραν αγκαλιά... Υπήρχε γενικώς μια ζεστασιά. Και τότε άρχισε η μουσική. Ο πρίγκιπας μίλησε για ταξίδια, τόπους μακρινούς, αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, χιλιόμετρα, πόλεις, δρόμους, αγκαλιές και ανάσες και τραγούδησε στα Ελληνικά, τα Γαλλικά και τα Ισπανικά για τον έρωτα και τη μοναξιά και την αγάπη... Ο κόσμος τραγουδούσε, γελούσε, χόρευε ανάμεσα στα τραπεζάκια και τις καρέκλες και το γατί μας με την πρώτη ευκαιρία, τη στιγμή που δεν κοιτούσε κανείς, έκλεψε έναν κεφτέ από ένα κοντινό πιάτο και αναπαύθηκε πάνω στο τζάκι ναρκωμένο σχεδόν από τις μελωδίες...

Δεν χρειάζονται πολλά για να νιώσουμε γεμάτοι κι ευτυχισμένοι. Γι'αυτό κι εγώ δεν θα ευχηθώ πολλά για το 2012, παρά μονάχα υγεία και αγάπη- ανοίξτε την καρδιά σας, ζήστε με πάθος, αγαπήστε με πάθος και όλα τα άλλα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα τα μπορέσουμε.... Καλή Χρονιά!

Υ.γ.: Αν θέλετε να ζήσετε κι εσείς λίγο παραμύθι, επισκεφτείτε κι εσείς το Γιασεμί. Ο “πρίγκιπας” Γιώργης Χριστοδούλου θα είναι εκεί κάθε Πέμπτη, αν δεν κάνω λάθος για όλο τον Ιανουάριο, με διαφορετικό σχήμα κάθε φορά αλλά με όμορφα τραγούδια πάντα... Κι αν θελήσετε να χορέψετε, μην ντραπείτε! Ο χώρος μπορεί να'ναι μικρός, μα όλοι οι καλοί χωράνε!