Αυτοπροσωπογραφία, αυτοέλεγχος, αυτοκριτική

Αφορμή για όλα αυτά το μάθημα Τέχνης και πάλι. Μανίκι η εργασία. Διότι πόσες φορές μπήκαμε στην διαδικασία να σκεφτούμε ποιοι είμαστε και τι ακριβώς κάνουμε; Πούθε τραβάμε και πού βαδίζουμε; Και έχοντας ως κεντρικό θέμα την αφεντομουτσουνάρα μας, να προσπαθήσουμε στη συνέχεια να δημιουργήσουμε κάτι που κάποιος άλλος άνθρωπος θα το βρει ενδιαφέρον να σταθεί έστω και μερικά λεπτά μπροστά του, να το δει και να το επεξεργαστεί;

Στύβω την κεφάλα μου μέρες τώρα- ως και ψυχανάλυση μου έκανα με ενδοσκόπηση κι απ'όλα, αλλά με παιδεύει ακόμα πολύ αυτή η ιστορία. Αποφάσισα λοιπόν να βγάλω σημειωματάριο (κατά τις οδηγίες του δασκάλου) και να γράψω κάτω οτιδήποτε με αφορά, μέχρι την πιο μικρή λεπτομέρεια, ώστε εν συνεχεία να τα επεξεργαστώ όλα και να αποφασίσω τι από αυτά που κατέγραψα θέλω να το χρησιμοποιήσω και τι όχι. 

Τι είμαι λοιπόν; 

Ανήκω στο ανθρώπινο είδος, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, αλλά μια που ο σκοπός μου δεν είναι να αναλύσω και να επιλύσω τα προβλήματα ολόκληρης της ανθρωπότητας, θα παραμείνω απλώς σε αυτή την απλή και σκέτη διαπίστωση. Εξωτερικά δείχνω κάπως συγκεκριμένα, έχω τα άλφα και τα βήτα χαρακτηριστικά (γυναίκα, ψηλή, καστανή, κλπ. κλπ.) και όλα αυτά τα στοιχεία περικλείουν ένα σύνολο οστών και άλλων ενδιαφερόντων εντοσθίων. Αν χρησιμοποιήσω κάτι, μάλλον θα είναι το περιτύλιγμά μου και όχι ο πλούσιος εντοσθιακός μου κόσμος.

Για να στήσεις όμως αυτή την εξωτερική εικόνα, χρειάζεται και κάτι ακόμα. Ταλέντο (χαχα!). Δεν θα κολλήσω όμως εδώ, γιατί αν το κάνω θα είναι για πάντα και όχι μόνο δεν θα έχω ένα καλό αποτέλεσμα, αλλά ούτε καν (!) ένα κακό αποτέλεσμα-δεν θα έχω καθόλου αποτέλεσμα! Σπρώχνουμε λοιπόν τους κομπλεξισμούς έξω από το τραπέζι. Πάμε πάλι στην ανάλυση... Τι είναι αυτό που χρειάζεται για να κάνει μια αυτοπροσωπογραφία μια πραγματική... αυτοπροσωπογραφία; Μα φυσικά συναίσθημα! Και ιδού το χάος! Ξεκίνησα την καταγραφή των επιθέτων που (νομίζω) με χαρακτηρίζουν: είμαι τέτοια, είμαι αλλιώτικη, αντιδρώ έτσι, συμπεριφέρομαι αλλιώς, κάπου στο ενδιάμεσο έπαθα μια κρίση άγχους, σημείωσα με κόκκινο τι πρέπει να βελτιώσω, με έπιασαν τα γέλια, συνέχισα με τους χαρακτηρισμούς, ξαναέπαθα κρίση άγχους και έβαλα επιτέλους μια τελεία πριν καταλήξω σχιζοφρενής.

Κι έπειτα σκέφτηκα... Δεν είμαι και αυτά που αγαπώ; Δεν είμαι και αυτά που πράττω; Καινούρια λίστα, εμπλουτισμένη με συνήθειες και πράγματα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν ριζώσει για τα καλά στη ζωή μου.. Και βγήκα για την αναζήτηση χαρτιού, Α2 ακουαρέλα για να μπορέσει να αντέξει τις κακουχίες και το βάρος όλων αυτών που θα της φορτώσω. Σήμερα το απόγευμα θα κάνω το πρώτο μου σκίτσο, θα συγκεντρώσω μερικά από τα υλικά μου και έχω 3 βδομάδες περίπου μπροστά μου για να δώσω μορφή στην Christinel, βάση αυτών που η ίδια βλέπει στον εαυτό της.

Και με την τύχη που με χαρακτηρίζει (ενίοτε), έπεσε το μάτι μου σήμερα και στο εξής έξυπνο βιντεάκι οδηγιών το οποίο θεώρησα άκρως ενδιαφέρον και σκέφτομαι να ακολουθήσω πιστά! Για αστείρευτη, λοιπόν, έμπνευση και παραγωγικότητα... 29 WAYS TO STAY CREATIVE
Κλείνοντας, πάλι στο ίδιο πνεύμα της Τέχνης, θα ήθελα να σας προτείνω ένα πανέμορφο βιντεάκι που δημιούργησε ένας φίλος (με τον φίλο του) και μας παρουσιάζει μια πόλη πιο... μαγική, ντυμένη με βραδυνή, επίσημη ενδυμασία... Εnjoy the City lights μέσα από τη ματιά των Raindog και Yiokoukoutso.
Καλό σας απόγευμα! :)