I feel pretty, oh so pretty!

Καλημέρα!

Ξέρω πως η μέρα δεν ξεκίνησε και πολύ ευχάριστα για αρκετούς εκεί έξω, διότι τα καταραμένα ΜΜΜ που αγωνίζονται, ούτε κι εγώ ξέρω για ποιον λόγο πια, έχουν τσακίσει τα νεύρα όλου του κόσμου πλέον με τις απεργίες τους. Και με το που σηκώνεσαι από το ζεστό σου κρεβατάκι κάθε πρωί έχεις μια διάθεση θα-υποφέρω-και-σήμερα-εξαιτίας-σας-την-κατάρα-μου-να-χετε-που-να-φάτε-τα-μούτρα-σας γνωρίζοντας όλα αυτά που σε περιμένουν έξω στον δρόμο στην αγωνιώδη σου προσπάθεια να φτάσεις (καθυστερημένος βεβαίως) στη δουλειά... Εγώ βέβαια (και θα με μισήσετε γι'αυτό) είμαι από τους τυχερούς που πηγαίνουν με τα πόδια στο γραφείο και ίσως γι'αυτό να βγήκα με τέτοιο τρελό κέφι σήμερα.

Σαφώς όμως δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος. Ένας από τους λόγους ευτυχίας των τελευταίων ημερών είναι ότι έγινα θεία! Πρέπει να σας πω πως ο τίτλος αυτός μου κόλλησε αναγκαστικά, διότι η μαμά μου έγινε γιαγιά, συνεπώς αφού τα τέκνα δεν είναι δικά μου καθιστώντας με αυτομάτως μαμά, τότε τι άλλο μπορεί να είμαι εκτός από θεία; Φυσικά ο πατέρας των τέκνων δεν είναι ούτε ο αδερφός μου, επίσης παιδί της μάνας μου, και σταματήστε να ψάχνετε τα θηλαστικά αυτής της οικογένειας για να βρείτε τους γονείς των εγγονιών. Διότι τα τέκνα προέρχονται από πετεινά του ουρανού και πιο συγκεκριμένα του κλουβιού, άκρως εξωτικά και κελαηδίστατα χρώματος κίτρινου! Κι επειδή την φροντίδα τους (τόσο αυτών όσο και των υπολοίπων καναρινιών μας) έχει αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου η μανούλα μου, που τα αγαπά ωσάν τα ίδια της τα τέκνα, εξού και ο τίτλος της "γιαγιάς". Το παράδοξο δε σε όλη αυτή την ιστορία είναι πως τα τροπικά μας καναρίνια γεννοβόλησαν μήνα Γενάρη! Απίστευτο; Χειμωνιάτικα μωράκια! Περιττό να σας περιγράψω την ευτυχία όλων μας! Και υπόσχομαι να σας φέρω φωτογραφίες των διάσημων νεογνών, μόλις η μαμά τους αρχίσει να το σκάει λίγο από την φωλιά.

Επιπλέον πρέπει να σας μιλήσω για τον νέο μου έρωτα! (σας ενημερώνω πως γενικώς ερωτεύομαι πολύ συχνά, με ενθουσιασμό πρωτάρας!) Είναι διάσημος αλλοδαπός, ξανθομπούμπουρας και γαλανομάτης- το όνομα δε αυτού Hugh Laurie! Τι πυροδότησε αυτόν τον έρωτα τον μέγα; Όχι ο ρόλος του ως doctor House, μα ένα βιβλίο που έγραψε κάμποσα χρόνια πριν (το 1996 πιο συγκεκριμένα) και ο τίτλος αυτού αγγλιστί "The Gun Seller". Ο Ελληνικός τίτλος είναι λιγάκι... παράδοξος ("Μην πας ποτέ στην Καζαμπλάνκα") και ομολογώ πως δεν έχω φτάσει στο σημείο αυτό της ιστορίας που θα με βοηθήσει να καταλάβω αυτή την περίεργη, ελεύθερη απόδοση... Το βιβλίο βάσει της υπόθεσης, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω αστυνομικό θρίλερ, όμως είναι τόσο ξεκαρδιστικό (το χιούμορ του Άγγλου ηθοποιού άκρως σαρκαστικό και ευφυές, με ξάφνιασε παραπάνω από ευχάριστα!) που πραγματικά θα το έπαιρνα άνετα από αυτή την κατηγορία, τοποθετώντας το σε κάτι πιο... σατιρικό... αν δεν είχε τόσο θανατικό και πιστολίδι! Θέλω τόσο πολύ να σας μιλήσω γι'αυτό αλλά νομίζω το ιδανικότερο όλων είναι να διαβάσετε την περίληψη εδώ που τα λέει σίγουρα καλύτερα. Μια ανάγνωση δε της πρώτης σελίδας του βιβλίου, σίγουρα θα σας πείσει!

 Καταλαβαίνετε λοιπόν πούθε πηγάζει η χαρά μου. Άντε να περάσει κι αυτή η ώρα, για να είμαι συνεπής στο ραντεβού μου με τον Χιου (τον άνθρωπο με το όνομα φτέρνισμα), και να παλέψω να βγάλω και καμιά φωτογραφία τα απουπούλιαστα (ακόμα) μωρά μας! Τραγούδι σήμερα δεν έχει (χοχο)!

Σας φιλώ,

Χριστινιώ :)