Ευτυχισμένα Χριστούγεννα (και φέτος)!

Τα φετινά Χριστούγεννα είναι λίγο περίεργα- έχουν ένα μούδιασμα, ένα άγχος, μια έννοια... Κι εκτός από όλα αυτά έχουν και φτώχεια και θλίψη και πολλά άλλα ακόμα. Διάβασα στο FAQ τον πολύ εύστοχο τίτλο "Merry Crisis and a Happy New Fear". Είναι σαν σε μια φράση να έκλεισαν το γενικότερο κλίμα. Τα ξέρετε πώς είναι, ας μη σας τα περιγράψω κι εγώ...

Εγώ όμως το αποφάσισα πως τουλάχιστον τη μέρα των Χριστουγέννων όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα θα τα κρατήσω μακριά. Κι αν και φέτος για προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους δεν θα γιορτάσω τη γιορτή μου όπως θα ήθελα, ξεκίνησα παρ'όλα αυτά τα τυπικά μου συμμαζέματα για να είναι όλα όπως θα ήθελα για τη μεγάλη μέρα. Πρέπει να σας πω πως γενικώς δεν φημίζομαι για την τάξη μου και όλα τα βρίσκω ευκολότερα μέσα στο χάος της οργανωμένης μου αταξίας. Κοινώς σκαλίζοντας τα ράφια μου, προσπαθώντας να αναδιοργανώσω τα κουτιά και τα συρτάρια μου, ο πανικός μου και το άγχος μου έγιναν μεγαλύτερα από εμένα! Να μην αναφέρω βεβαίως το γεγονός ότι ήθελα να γεμίσω μια μεγάλη μαύρη σακούλα και να κατεβάσω τη μισή μου πραμάτια στα σκουπίδια (πράγμα που κατά κάποιο τρόπο το πραγματοποίησα ξεφορτώνοντας τόνους σημειώσεων από τα φοιτητικά μου χρόνια στην ανακύκλωση χάρτου της περιοχής). Και ως συνήθως σε τέτοια συμμαζέματα σκέφτηκα και πάλι πως η ανάγκη να μετακομίσω από το σπίτι μας, γίνεται κάθε χρόνο όλο και πιο επιτακτική, κάτι που οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι τα βιβλία μου έχουν κατακλύσει όλα τα δωμάτια...
Σκάλισα λοιπόν διάφορα, κι έβγαλα στην επιφάνεια πράγματα που όυτε καν θυμόμουν... Ραβασάκια παλιών δεσμών, δωράκια, αφιερώσεις, παρατσούκλια,  κάρτες κι ένα σωρό άλλα... Θυμήθηκα, νοστάλγησα και λυπήθηκα για φίλους που έχασα λόγω υποχρεώσεων, ανθρώπους με τους οποίους κάποια χρόνια πριν ήμαστε αχώριστοι και τώρα μας φάγαν οι δουλειές και τα σούρτα-φέρτα... Τι να σας λέω...
Τελικά εγκατέλειψα. Η καλή διάθεση που πάλευα να διατηρήσω είχε αρχίσει να καταρρέει. Τηλεφώνησα λοιπόν στον κολλητούλη μου, που χθες ξημερώματα επέστρεψε από την ξενιτιά, τηλεφώνησα και στον καλό μου και πήγαμε για καφεδοσοκολάτα. Τίναξα από πάνω μου τη σκόνη και άφησα τις νοσταλγίες για άλλες μέρες.
Ακολουθεί (κλασσικά πλέον) άσμα αφιερωμένο στα παλιά... και γιατί όχι (;) και στα καινούρια!

Και καλά Χριστούγεννα σε όλους μας, με υγεία πάνω απ'ολα (διότι όλα τ'άλλα, έτσι ή αλλιώς, παλεύονται, έστω και με λίγο κόπο παραπάνω).
Και μια ευχή παραπάνω από εμένα για εμένα, διότι αύριο γιορτάζω :)
Και σύντομο υστερόγραφο: Όσο προλαβαίνετε, βάλτε ΒΟΥΛΗ διότι έχει τον "Βιολιστή στη στέγη", και τέτοιες ταινίες δεν τις χάνουν!
Σας φιλώ στα μούτρα!
Μουτς! (και το αγαπημένο μου Χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι για να αποτινάξουμε από πάνω μας και το τελευταίο ψήγμα θλίψης)